–
Het Casale dell’Aura en het Casa della Balzacorta vormen een bouwkundig geheel met het ruime aangrenzende bijgebouw, de plek waar enkele producten van het boerenbedrijf worden bewerkt en opgeslagen. Karakteristiek is het verschil tussen de gebouwen: het eerste en het derde zijn antiek, het tweede is nieuwer en volgens de meeste recente antiseismische normen gebouwd. Ze zijn onderverdeeld naar de hoogteverschillen van het terrein waardoor bochten en kleine ruimtes ontstaan zodat het complex op een kleine middeleeuwse burcht lijkt, in plaats van op een klassiek boeren gebouw. Baksteen, keramiek, graniet, marmer, hout, ijzer, gietijzer en een verzameling oude restanten van bouwplaatsen, die speciaal hiervoor zijn gerecycled, dragen samen met een spel van bogen en open loggia’s bij aan de karakteristieke architectuur van deze bijzondere familieboerderij. De grote ruimtes en vertrekken van het boerenbedrijf, in combinatie met het geweldige uitzicht op Città della Pieve en de hele vallei, die intact is gebleven dankzij gemeentelijk beleid dat rekening houdt met het landschappelijke erfgoed en het evenwicht vanhet gebied, maken la Giuiaia tot de ideale omgeving voor belangrijke gebeurtenissen die u met uw familieleden en vrienden wilt delen. De verhuuropties zijn:
–
–
–
“ Quivi pone le proprie note mattutine il Gallo Mugellese come la Biscia d’acqua dal collare la sua innegabile eleganza. Qui compone voli in guizzi repentini la Libellula Depressa, dall’ addome Blu ceruleo come piume di Ghiandaia celata al ciel delle poiane e al Santo Spirito di real rapaciformi arditamente controvento . Qui le Lepri e sciuridi nostrani si ammischiano ai fagiani immessi per la caccia, assieme a gazze, upupe e merli mai silenti, se è il momento di duettare col Cuculo o solo di beccare la livrea di maggiolini variopinti e coccinelle. Qui è l’ agilità di volpi, lucertole e faine o la mole imponente del cinghiale, se non è un istrice puntuto a smuover questo o quel cespuglio, a scandire i ritmi della selva nell’ aria del crepuscolo che arde. Se si infosca all’ orizzonte il panno ancora chiaro del riverbero solare allora non contrasta al pipistrello che cerca insetti a fauci spalancate rimbalzando i suoi richiami ultraleggeri su quelli ben più noti della rana , sia ella verde o temporaria come sopra lo strisciare altrettanto silenzioso dei tritoni e del Bufo verrucoso. Avete mai visto i boschi colmarsi di insetti intenti ad accoppiarsi e accendersi d’ incanto come zolfo tra mille luci intermittenti? Qui il topolino di campagna davvero pare un’ anima dannata sottesa tra briciole di pane, bacche e gli artigli dell’ assiolo, di civette e di qualche barbagianni evanescente uscito indenne dal camino. Qui Natura insegna all’Uomo a ricordare ”.
(Giugno 2011, Leonardo Maddalena dei Cannaioli)